Бо ин маҷмӯаи лавозимоти ҳаммом барои ванна зебоии беруни биноро ба хонаи худ биёред. Барои тақлид кардани матоъ ва намуди тӯсҳои табиӣ тарҳрезӣ шудаастчуб, ҳар як порча як эстетикаи рустикӣ, дастӣ кандакорӣ, ки exudes намоиш медиҳадравшанва аслият. Намоишҳои мураккаби ҳайвоноти ҷангалӣ, ки дорои охуи боҳашамат, мӯи пурқувват, хирси ором ва манзараи ороми ҷангал мебошанд, ҷолибияти ҷолиби услуби манзилро илова мекунанд, ки барои дӯстдорони табиат ва онҳое, ки ороиши рустикиро қадр мекунанд.
Омехтаи мутаносиби устухони мулоим ва оҳангҳои қаҳваранг контрасти аҷиберо ба вуҷуд оварда, зебоии хоми биёбонро ба вуҷуд меорад. Матоъҳои аккоси берч бо рахҳои нозуки сиёҳи худ эҳсоси органикӣ ва дастӣ медиҳад, дар ҳоле ки силуэтҳои даруни ҳайвонот амиқ ва хислатро таъмин мекунанд. Комбинатсияи мутавозини рангҳо кафолат медиҳад, ки ин маҷмӯа ҳам ба таври бетараф ҳам интерьерҳои бетараф ва ҳам бо ҳезумро пурра карда, фазои бароҳат ва ҷолиби ҳама гуна фазои ҳаммомро беҳтар мекунад.
Ин маҷмӯаи ҳаммом на танҳо ороишӣ, барои истифодаи ҳамарӯза пешбинӣ шудааст. Сохтмони қатрони пойдору умри дарозро таъмин мекунад, дар ҳоле ки тафсилоти бодиққат таҳияшуда ҳисси санъатро ба реҷаи ҳаррӯзаи шумо меорад. Новобаста аз он ки оромгоҳи кабина, хонаи боҳашамати рустикӣ ё илова кардани зебогии ҷангал ба ҳама гуна муҳити зист, ин маҷмӯа оромии табиатро бо функсияҳои амалӣ муттаҳид мекунад.
Мо хидматҳои мутобиқсозии чандирро пешниҳод менамоем, ки ҷанбаҳои гуногунро, аз қабили ранг, мавод ва функсияро фаро мегиранд. Новобаста аз он ки ин мутобиқсозии маҷмӯи хурд ё тасҳеҳи тарроҳӣ барои бозорҳои мушаххас бошад, мо метавонем барои мизоҷони худ ҳалли истисноиро пешниҳод кунем. Мутобиқсозӣ на танҳо барои қонеъ кардани талаботҳои гуногун кӯмак мекунад, балки инчунин имкониятҳои бештари бозорро мекушояд.
Барои маълумоти иловагӣ ё муҳокимаи хидматҳои мутобиқсозӣ, лутфан озод ҳис кунедБО МО ТАМОС ГИРЕД